5. DE MEVROUW VAN HET DOC

Niet lang daarna kwam de mevrouw van het Doc langs. “Ik hoorde dat de kamer van de pinguïns zo leuk is geworden. Die wil ik graag zien”. Trots laten de pinguïns hun kamer zien.
De mevrouw fronste wel even nadenkend haar voorhoofd toen ze het kleed zag. “Waar is serieuze”, vroeg ze meteen. ”Die is hier tegenwoordig nooit meer” zei de weduwe bits. “Sinds die in de stad geweest is gaat hij altijd weg of hij zit met zijn neus in de boeken. Ik vind hem helemaal niet meer leuk”, zei puber verdrietig.
De mevrouw wilde iets gaan zeggen, maar keek eerst nog even rond.
“Ik vind jullie kamer echt heel gezellig geworden. Er zijn nu wel 2 slaapcabines over. Wat zouden jullie zeggen van nieuwe bewoners?” De pinguïns keken elkaar geschrokken aan. Daar hadden ze nooit aan gedacht.
“Nou uh, wij zijn nog steeds met 7 personen hoor. Dat is best vol” zei de leider.
“En de kleine wordt ook steeds groter en heeft meer ruimte nodig. Binnenkort wordt hij 1 jaar! En hij zeurt nu al dat hij een eigen slaapplaats wil.” antwoordde de vader van de kleine snel. Eigenlijk zei hij dat omdat hij er genoeg van had dat kleine altijd tussen hem en zijn vrouw in sliep. Hij wilde zijn vrouw wel weer eens lekker voor hemzelf hebben. Dat was zo lang geleden.
“Dat moeten we vieren; een feestje, een feestje; krijgen we dan weer visschotel?” riepen de pinguïns weer allemaal door elkaar.
“Ik zal het in het team bespreken”, zei de mevrouw zoals gewoonlijk.
Op dat moment kwam serieuze de kamer in. “Oh, is hier een vergadering, dat wist ik niet” stamelde hij. “Ik was bij de opa’s op de computer aan het werk” en hij werd weer rood in zijn gezicht.
Toen zei de mevrouw snel dat ze iets met iedereen wilde bespreken terwijl ze serieuze een knipoog gaf.
En omdat het mooi weer was gingen alle bewoners voor het huis zitten.

“De kamer beneden gaat in orde gemaakt worden. En voordat jullie het vragen, ik weet niet wie erin komen. Echt niet. Het gaat allemaal heel geheimzinnig. Er is een container met meubels aangekomen, die staat al op ons terrein. En we hebben een brief met instructies over de muur en de vloer. Zelf zijn we ook helemaal niet blij met deze gang van zaken. Maar we hebben geen keus. Als we niet meewerken wordt de subsidie ingetrokken. Vanaf nu kan deze kamer dus niet meer door jullie gebruikt worden. Niet om te schaken, niet om verstoppertje te spelen en niet om lekker te chillen”.

Toen de mevrouw uitgesproken was werd het stil. Alle dieren moesten dit nieuws op hun eigen manier verwerken. Het was, nu de vrijgezellen weg waren, juist zo gezellig in het dierenhuis dat ze bang waren dat deze harmonie verstoord zou worden door nieuwkomers.

Terwijl de meeste dieren dit nieuws nog aan het verwerken waren riep de moeder van kleine: “vergeten jullie de verjaardag van onze zoon niet? Iedereen is uitgenodigd op zijn eerste verjaardag”.

4.DE GROTE SCHOONMAAK

”We gaan schoonmaken”, zei de weduwe “ nu het ernaar uitziet dat de vrijgezellen niet meer terugkomen moeten we vooral die stinkcabines van hun onder handen nemen. En iedereen helpt mee,” voegde ze eraan toe. Iedereen? Nee. Puber is met Jochem en Finn gaan zwemmen en serieuze is er ook niet. Sinds serieuze naar de stad geweest is, is hij heel veel weg. Of hij zit te lezen en wil niet gestoord worden.  Eigenlijk vinden de anderen pinguïns hem helemaal niet aardig meer. Zou hij zich te goed voor hen voelen?
De anderen gaan flink aan de slag en al gauw ziet de kamer  er weer netjes en schoon uit.
Helaas zijn de cabines van de vrijgezellen niet meer helemaal schoon te krijgen.
  

 De pinguïns staan tevreden naar hun werk te kijken. “Wat is onze kamer leeg en saai” zegt de weduwe.
“Weet je nog dat kleed dat we bij het circusoptreden gebruikt hebben? Dat heb ik in de opslag zien liggen. En er staan ook wat meubels. Kom, we gaan kijken,” oppert de leider en loopt meteen de trap af. De anderen volgen hem.

In de kelder vinden ze meteen wat ze zoeken.
“Dat kleed vind ik zo mooi,” zegt de vrouw van het jonge stel, “het zal prachtig staan”.
“En we nemen ook een stoel mee. Kom assistent, laten we eens kijken of we het samen kunnen dragen”. Maar hoe ze het ook probeerden, het lukte de leider en zijn assistent niet.
“Ik ga John wel even vragen. En volgens mij zijn Daan, Finn en puber ook net thuis gekomen”, zei de man van het jonge stel.
De kikkers zijn altijd bereid om te helpen en ook Renate kwam kijken. “Wat een schitterende vaas met droogbloemen”, riep ze uit. “Die moeten jullie ook meenemen hoor. Dat zal beeldig staan.” En ze pakte meteen de vaas op. Renate heeft kijk op dat soort dingen. Niemand die zich afvroeg of dit eigenlijk wel mocht.

   

 Natuurlijk werd de kamer meteen nieuw ingericht en de transformatie was geweldig.Wat een beetje aankleding kan doen. Ongelofelijk.
“Dat kleed is zo heerlijk aan mijn voeten,” kirde de weduwe.
Puber ging meteen op het kleed liggen om met kleine te spelen.

   

De sfeer, die de laatste tijd erg in mineur was, werd er meteen veel vrolijker door.
Het was weer zoals vroeger, toen ze pas in dit huis woonden en iedereen blij met elkaar was.
Opgetogen stonden ze met elkaar te praten toen ze opeens hoorden: “hé, wat is dat nou?”
Daar stond serieuze stomverbaasd te kijken. “Mooi hè, gezellig hè, vind je het niet geweldig” riepen de pinguïns door elkaar.
Serieuze was even stil en toen stotterde hij “mmmmmaar jullie hebbbben een vloerkleed”. En hij kreeg een kleur. “Vind je het dan niet mooi?” vroeg de weduwe. “Jjjjja wwwel hoor” stamelde serieuze verlegen.
Nou, sinds die naar de grote stad geweest is doet hij wel erg vreemd, dacht de weduwe. Net of hij niet meer bij ons wil horen.
“Wat zal de mevrouw van het DOC opkijken als ze langskomt”, zei de leider. Ze heeft het altijd over initiatief nemen en zelfstandigheid. En dat hebben we nu laten zien! Ze kan tevreden zijn.