5. DE MEVROUW VAN HET DOC

Niet lang daarna kwam de mevrouw van het Doc langs. “Ik hoorde dat de kamer van de pinguïns zo leuk is geworden. Die wil ik graag zien”. Trots laten de pinguïns hun kamer zien.
De mevrouw fronste wel even nadenkend haar voorhoofd toen ze het kleed zag. “Waar is serieuze”, vroeg ze meteen. ”Die is hier tegenwoordig nooit meer” zei de weduwe bits. “Sinds die in de stad geweest is gaat hij altijd weg of hij zit met zijn neus in de boeken. Ik vind hem helemaal niet meer leuk”, zei puber verdrietig.
De mevrouw wilde iets gaan zeggen, maar keek eerst nog even rond.
“Ik vind jullie kamer echt heel gezellig geworden. Er zijn nu wel 2 slaapcabines over. Wat zouden jullie zeggen van nieuwe bewoners?” De pinguïns keken elkaar geschrokken aan. Daar hadden ze nooit aan gedacht.
“Nou uh, wij zijn nog steeds met 7 personen hoor. Dat is best vol” zei de leider.
“En de kleine wordt ook steeds groter en heeft meer ruimte nodig. Binnenkort wordt hij 1 jaar! En hij zeurt nu al dat hij een eigen slaapplaats wil.” antwoordde de vader van de kleine snel. Eigenlijk zei hij dat omdat hij er genoeg van had dat kleine altijd tussen hem en zijn vrouw in sliep. Hij wilde zijn vrouw wel weer eens lekker voor hemzelf hebben. Dat was zo lang geleden.
“Dat moeten we vieren; een feestje, een feestje; krijgen we dan weer visschotel?” riepen de pinguïns weer allemaal door elkaar.
“Ik zal het in het team bespreken”, zei de mevrouw zoals gewoonlijk.
Op dat moment kwam serieuze de kamer in. “Oh, is hier een vergadering, dat wist ik niet” stamelde hij. “Ik was bij de opa’s op de computer aan het werk” en hij werd weer rood in zijn gezicht.
Toen zei de mevrouw snel dat ze iets met iedereen wilde bespreken terwijl ze serieuze een knipoog gaf.
En omdat het mooi weer was gingen alle bewoners voor het huis zitten.

“De kamer beneden gaat in orde gemaakt worden. En voordat jullie het vragen, ik weet niet wie erin komen. Echt niet. Het gaat allemaal heel geheimzinnig. Er is een container met meubels aangekomen, die staat al op ons terrein. En we hebben een brief met instructies over de muur en de vloer. Zelf zijn we ook helemaal niet blij met deze gang van zaken. Maar we hebben geen keus. Als we niet meewerken wordt de subsidie ingetrokken. Vanaf nu kan deze kamer dus niet meer door jullie gebruikt worden. Niet om te schaken, niet om verstoppertje te spelen en niet om lekker te chillen”.

Toen de mevrouw uitgesproken was werd het stil. Alle dieren moesten dit nieuws op hun eigen manier verwerken. Het was, nu de vrijgezellen weg waren, juist zo gezellig in het dierenhuis dat ze bang waren dat deze harmonie verstoord zou worden door nieuwkomers.

Terwijl de meeste dieren dit nieuws nog aan het verwerken waren riep de moeder van kleine: “vergeten jullie de verjaardag van onze zoon niet? Iedereen is uitgenodigd op zijn eerste verjaardag”.