DE VOLGENDE DAG

De eerste die wakker werden waren de kleine en Finn. Omdat verder iedereen nog sliep gingen ze gewoon beneden bij de trap spelen.
Langzaamaan werden meer dieren wakker.
Serieuze kwam naar beneden want de opa’s zouden hem schaken leren. Hij ging op de trap zitten wachten. Gelukkig, daar kwamen ze al.

   

Serieuze houdt van dingen leren.  Hij let dan ook goed op . Na een tijdje geeft hij zelfs goede adviezen. De tweeling-opa’s mogen wel oppassen, zo’n goede leerling hebben ze nog nooit gehad.
“Weet je dat we in de Lauwerkrans een bibliotheek hebben? Daar mag je best komen hoor. Er staan boeken over schaken en nog veel meer. Een andere opa kan je veel vertellen over de boeken. Je moet maar eens gaan kijken”.

 

“Papa, vertel je nog een keer van hoe mama en wij daar leefden aan de oever van de rivier? Ik wou dat ik het me kon herinneren maar ik was te klein.” Finn kan geen genoeg van dit verhaal krijgen. En sinds ze het schilderij hebben al helemaal niet. Hij ziet het allemaal voor zich. Vader John verteld het graag.

   

“Mijn lieve Klara, wat mis ik je toch”
Denkt hij elke keer als hij naar het schilderij kijkt. Dit was wel het allermooiste cadeau. Ik ga de mevrouw van het Kanthuisje nog eens bedanken.

        

Melvin dacht: “als opa’s eenmaal aan het schaken zijn vergeten ze alles. Laat ik dat haakje er maar in gaan slaan. Daan vindt dat interessant om te zien. Hij zou ook wel willen leren om met gereedschappen om te gaan. “Kom dan naar de knutselclub” zegt Melvin. “Altijd welkom hoor”.

 “Ik ga koekjes bakken bij de oma’s” roept Finn en hij huppelt van de trap. “Fijn”, denkt vader John, dit is de eerste keer dat hij alleen het huis uit gaat.
Wat is hij vrolijk.

   

“Jee, wat een lawaai” klinkt het bij de pinguïns, “doe eens een beetje rustig”.
Tja, zij hebben gisteren teveel gedronken en hebben een kater.
Eigen schuld dikke bult.
En zo was het feest van gisteren in meer dan één opzicht een groot succes.