9.DE VERJAARDAG VAN DE KLEINE

 Eindelijk is de grote dag aangebroken . De kleine is al vroeg wakker en wil meteen naar beneden. Maar dat mag niet. "Je moet je nog aankleden voor het feest," zegt zijn moeder. Maar de kleine weet niet hoe dat moet want hij heeft nog nooit kleren aangehad. "Kijk, oma heeft dit voor jou gebreid," zegt ze terwijl ze hem een pakje geeft. Er zit een hele mooie trui in. De kleine trekt hem meteen aan. Met een capuchon, net als Finn. Hij vindt de trui mooi en voelt zich heel groot.

   

Van beneden wordt geroepen: "waar is de birthday boy, waar is de jarige Job?" Vader kijkt naar beneden en zegt: "Kom op de balustrade staan dan kan iedereen je nieuwe trui zien." Beneden wachten alle dieren en als de kleine op de balustrade staat beginnen ze allemaal te zingen. “Lang zal hij leven in de gloria ” klinkt het heel erg hard en heel erg vals. Kleine en zijn ouders zien nu ook het spandoek. Het is niet zo mooi gemaakt maar wel heel lief.
De poesjes hebben het gemaakt.

Iedereen is in afwachting van wat komen gaat.

De mevrouw verwelkomt iedereen en het feest begint. Er zijn heel veel pakjes om uit te pakken. Iedereen krijgt een hand en een kus. De moeder van de kleine is zo trots.

   

Dan komt Daan met het allerlaatste cadeau. Wat een enorm pak. Hij kan het bijna niet dragen. Samen openen ze het pak en wat zit erin? Een echte trapauto! “Ik heb hem zelf gemaakt” zegt Daan trots. “Bij de opa’s”.

   

De kleine wil in de auto gaan zitten maar dat gaat moeilijk. Zijn staartje zit in de weg en hij kan met zijn voeten niet bij de pedalen.
“Zal ik helpen”, zegt Hidde en hij gaat in de auto zitten. "Kom achterop staan kleine,” zegt hij “ik zal wel rijden”.

 

Het gaat geweldig. Ze rijden een paar rondjes en natuurlijk willen de andere dieren ook. Kleine vindt het geweldig. Hij staat te glunderen achterop.

"Mevrouw, mevrouw" roept de kleine zachtjes, "mag ik iets vragen?"
"Natuurlijk".
“Wanneer gaat die schutting weg Ik wil zo graag weten wat erachter zit ”.
En het is niet alleen de kleine die dit graag weten wil.
Dus vraagt de mevrouw of alle kinderen naar de schutting willen komen. Zelfs puber, Daan en Renate voelen zich opeens weer kind en komen ook naar voren.

 

Onder luid gejuich en applaus halen Melvin en John de schutting weg.
Wat daarachter vandaan komt is een echt kinderparadijs. De mevrouw van het DOC heft een indiaans dorp gehuurd, complete met 2 grote jongens  als indiaan verkleed. Zij zullen met de kinderen gaan spelen zodat de groten ongestoord feest kunnen vieren.

Maar eerst wil de mevrouw nog weer iets zeggen. “Nou ja, het is haar cadeau. Als het maar niet te lang duurt. ”

 

 Dan mag iedereen gaan spelen. De kleintjes rennen op de wigwams en de hobbelpaarden af.

  

Daan en Renate lopen richting een bankje dat achterin staat. Puber loopt met hen mee om ook daar te gaan chillen.

   

Maar dan legt Daan zijn arm om Renate heen en Renate kruipt lekker dicht tegen Daan aan. Puber is hier duidelijk teveel en gaat naar de oma’s toe.

  

Opeens roept de weduwe: “kijk eens wie daar aankomen? Daar zijn de vrijgezellen.”
Wat een verassing! En ze hebben ook een cadeautje meegenomen.  Het is niet ingepakt en ziet eruit alsof er al mee gespeeld is, maar toch is het goed bedacht.

De pinguïns hebben mekaar zoveel te vertellen. De vrijgezellen vertellen dat ze in een afkick centrum zijn geweest. En nu hebben ze een baan en wonen samen in een flat. “Ik heb een idee”, zegt de weduwe, “nu we allemaal bij elkaar zijn  kunnen we de mevrouw vragen om een foto van ons allemaal te maken”. Dat vindt iedereen een fantastisch idee. Even probeert de mevrouw nog om Melvin de foto te laten maken zodat zij er zelf ook op kan. “Nee”, zegt de weduwe, “jij maakt de allermooiste foto’s. Wil jij dat voor ons doen?”

  

En nog is het feest niet afgelopen.
Serieuze gaat naar Melvin en samen lopen ze naar de Lauwerkrans. Wat gaan die nu doen?
Als ze terugkomen draagt Melvin een heel groot pak.

Nu gaat Serieuze op het bankje staan en neemt het woord. “Hallo, mag ik even jullie aandacht?  Ik wil jullie iets vertellen. Ik ben de laatste tijd niet erg gezellig geweest. Óf ik was naar de universiteit, óf ik was in de Lauwerkrans. Wat ik op de universiteit deed, dat weten jullie. Maar wat deed ik in de Lauwerkrans? Ik wilde iets moois maken voor in onze kamer. Maar niet zomaar iets, het moest een verhaal hebben. Ik ben met de oma’s gaan praten en we besloten om met z’n allen een vloerkleed te borduren. Het patroon heb ik zelf ontworpen op de laptop. Wekenlang hebben de oma’s geborduurd en nu is het klaar. 

   

Melvin en serieuze maken het grote pak los. Er komt een prachtig kleed uit. De pinguïns dringen naar voren om het te zien. Serieuze vertelt: de buitenste rij zijn de ijsbloemen, die herinneren ons aan onze schots op de Zuidpool. Dan komen de marcherende pinguïns, die staan symbool de reis die we hebben moeten maken. De rij met driehoeken staat voor de lange weg die soms licht maar soms ook heel donker was. In het midden zijn de ijskristallen. Elke kristal staat voor een vriend of familielid die de ramp niet overleefd heeft.

 

Het is doodstil als serieuze klaar is met praten. Gelukkig heeft een oma een doos met tissues die doorgegeven kan worden. Iedereen zit een beetje te snikken.

Dan komt Finn aanrennen. Hij staat een beetje verdwaasd te kijken. “Wat doen jullie nou, dit is toch een feestje. Weten jullie wat Renate en Daan doen? Ze zoenen…gadver!” roept hij uit. Dan schiet iedereen in de lach en Melvin zegt: “wie zal ik nog eens inschenken?”

Wat een verjaardag en wat een emoties. Het is eigenlijk teveel voor één dag.
Maar het was wel een hele fijne dag!

 Hier eindigt het verhaal voorlopig. Totdat we weten wie de bewoners van de vierde kamer zijn.

 

Het hele verhaal is, vanaf het begin, terug te lezen via het blog archief onderaan de bladzijde.

Mijn nieuwe webshop met heel veel Venne breigarens en miniaturen: https://miniaturenannelies.nl
Bij besteding vanaf 10 euro een paar handgebreide babyslofjes gratis. Op = op.

Een film over mijn 70-0er jaren huis: https://youtu.be/l3XS93_9O4Q